Μια εικόνα ηλικίας 2.550 ετών ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι, σκαλισμένη σε ένα βράχο στη βόρεια Σαουδική Αραβία. Απεικονίζει τον τελευταίο βασιλιά της Βαβυλώνας, Ναβοναΐδ που κρατά ένα σκήπτρο. Μπροστά του διακρίνονται τέσσερα σύμβολα, ημισέληνος, ήλιος, φίδι και λουλούδι που μπορεί να έχουν θρησκευτική σημασία. Οι μελετητές εικάζουν ότι αυτές οι εικόνες έχουν θρησκευτική σημασία, αλλά εξακολουθούν να συγκρίνουν το σκάλισμα με άλλες παρόμοιες για να προσδιορίσουν το νόημά του, σημειώνει το Arab News.
Τα σχέδια είναι λαξευμένα σε πέτρωμα βασάλτη στην επαρχία Αλ Χαντίντ, στη βόρεια περιοχή Hail της χώρας και μπορεί να συνδέονται με θεότητες στο μεσοποταμικό πάνθεον, που αντιπροσωπεύουν το αστέρι της Ιστάρ, τον φτερωτό δίσκο του θεού του ήλιου Σάμας και την ημισέληνο της θεότητας του φεγγαριού Σιν.
Η γλυπτική σύνθεση περιέχει 26 γραμμές σφηνοειδούς γραφής, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη σφηνοειδή επιγραφή που ανακαλύφθηκε στη Σαουδική Αραβία μέχρι σήμερα. Το εύρημα θα μπορούσε να ρίξει φως στην ιστορία της Αραβικής Χερσονήσου και των δεσμών των αρχαίων κατοίκων της με τη γειτονική Μεσοποταμία.
Ο Ναβοναΐδ ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της νεο-βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, βασιλεύοντας από το 556 π.Χ. έως το 539 π.Χ.. Το όνομά του σημαίνει «δοξάστε τον Ναμπού». Η καταγωγή του ήταν από την Ασσυρία και θρησκεία του η λατρεία της σεληνιακής θεάς Σιν.
Ο Ναβοναΐδ αναμόρφωσε το οικονομικό καθεστώς της συγκεντρωτικής διοίκησης που είχε επιβάλει ο Ναβουχοδονόσωρ και επέφερε σημαντική οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ενώ βελτίωσε τις συνθήκες τροφοδοσίας των επαρχιών.
Οι θρησκευτικές του μεταρρυθμίσεις περιελάμβαναν την επαναφορά της λατρείας ασσυριακών θεοτήτων καθώς και την επανόρθωση αρχαίων ναών. Οι μεταρρυθμίσεις του αυτές επέφεραν ρήξη με τους ιερείς της λατρείας του Μαρντούκ, και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα για δέκα χρόνια, και να εγκατασταθεί στην έρημο της σημερινής Σαουδικής Αραβίας. Όταν επέστρεψε και υποβάθμισε την λατρεία του Μαρντούκ, οι ιερείς συμμάχησαν με τον Κύρο επιφέροντας έτσι την κατάλυση και το τέλος της Βαβυλωνίας.
Ελάχιστες ιστορικές πηγές και στοιχεία έχουμε για την ζωή του Ναβοναΐδ πριν ανέβει στον θρόνο. Ωστόσο, την εποχή της βασιλείας του πληθαίνουν οι επιγραφές σφηνοειδούς γραφής, και μας μεταφέρουν μια αρκετά συγκεκριμένη εικόνα των εκτεταμένων πολεοδομικών έργων του, της θρησκευτικής ζωής του βασιλιά, καθώς και των οικονομικών δραστηριοτήτων της εποχής. Συγκριτικά έχουμε περίπου 3000 έγγραφα οικονομικού περιεχομένου της δεκαεπτάχρονης εποχής της βασιλείας του Ναβοναΐδη, ενώ από την σαραντατριάχρονη βασιλεία του Ναβουχοδονόσορα Β΄ διασώζονται μόλις 1700 κείμενα. Η εποχή της εξορίας του Ναβοναΐδ στην έρημο αρχίζει τώρα μόλις να τεκμηριώνεται, ενώ είναι αντικείμενο σύγχρονων αρχαιολογικών ερευνών. Τα κείμενα αυτά είναι ευανάγνωστες και δίνουν μια αρκετά καλή εικόνα του πρώτου, έκτου, ενδέκατου, δεκάτου έκτου και δεκάτου εβδόμου έτους της βασιλείας του. Χιλιάδες άλλα ιδιωτικά έγγραφα που σώζονται, χρησιμοποιούν ως χρονολογία το εκάστοτε έτος της βασιλείας του.
Το 1879 ανακαλύφθηκε ο κύλινδρος του Κύρου, που περιέχει ένα κείμενο σε σφηνοειδή γραφή, το οποίο αναφέρει τις περιστάσεις της καθαίρεσης του Ναβοναΐδ. Πρόκειται για λίβελο που συνέταξαν οι ιερείς του Μαρντούκ εκ των υστέρων για να τον κατηγορήσουν, αποδίδοντάς του ληστρικές και εγκληματικές πράξεις, καθώς και φρενοβλάβεια. Τα κείμενα αυτά αποσκοπούσαν σίγουρα στην εκ των υστέρων νομιμοποίηση του εκθρονισμού του και γι’αυτό δεν θεωρούνται αξιόπιστες πηγές από τους σημερινούς ιστορικούς. Ο ξενοφών τον αποκαλεί «άθεο άρχονα» αλλά στην Παλαιά Διαθήκη, και συγκεκριμένα στο βιβλίο Δανιήλ, κεφάλαιο 4 και 5, αναφέρεται η βασιλεία του Ναβοναΐδ. Επίσης τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας περιέχουν την επική «προσευχή του Ναβοναΐδ» σε αραμαϊκή γλώσσα.
Στο αποκορύφωμά της, η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία εκτείνετο από τον Περσικό Κόλπο έως τη Μεσόγειο Θάλασσα. Όταν ο Ναβοναΐδ άρχισε να βασιλεύει κατέκτησε τμήματα της περιοχής που ανήκουν σήμερα στη Σαουδική Αραβία.