Τι θα λέγατε, όμως, αν σας βεβαίωναν ότι η πυρηνική αυτή καταστροφή έχει συμβεί τουλάχιστον άλλη μια φορά επάνω στη Γη; Ότι στα βάθη του σκοτεινού παρελθόντος, πριν από την Παλαιά Διαθήκη, πριν από την αρχή της Ιστορίας, άλλοι άνθρωποι είχαν ασχοληθεί με την πυρηνική ενέργεια, για να καταστραφούν τελικά μόνοι τους από αυτήν;

Φαντασιοπληξίες; Ίσως. Ωστόσο, αυτή τη θεωρία διατύπωσαν δύο Γάλλοι, ο Louis Pauwels και ο Jacques Bergier, σε ένα βιβλίο τους, που κυκλοφόρησε το 1960.

Οι δύο συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι επάνω στη Γη ζούσαν άλλοτε άνθρωποι πολύ πιο προηγμένοι από εμάς. Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορούμε να εξηγήσουμε τα φαινόμενα των υψηλών οροπεδίων της Βολιβίας, όπου πρόσφατες ανακαλύψεις καταδείκνυαν ότι υπήρχε ζωή πριν από 30.000 χρόνια;

Στα οροπέδια αυτά, όπου, λόγω του υψομέτρου, η πυκνότητα του οξυγόνου της ατμόσφαιρας είναι σχεδόν η μισή από εκείνην στην επιφάνεια της θάλασσας και οι καρδιές των ιθαγενών πάλλονται πιο αργά, βρέθηκαν ίχνη μεγάλων λιθόστρωτων δρόμων, που πρέπει να κατασκευάστηκαν, πριν ανακαλυφθεί ο τροχός! Ποιοι τους χρησιμοποιούσαν, λοιπόν, και για ποιο σκοπό;

Στην ίδια περιοχή υπάρχουν τα ίχνη κτιρίων, που είχαν κτιστεί από αρχαίους λαούς. Κτίρια, που με δυσκολία θα μπορούσαμε να χτίσουμε ακόμη και σήμερα, με τα τελειοποιημένα τεχνικά μέσα. Συγκεκριμένα, τεράστιοι όγκοι από γρανίτη είχαν κοπεί σε ορισμένο πάντα μέγεθος, σε άρτιους κύβους, που ζύγιζαν τόνους ολόκληρους και που είχαν τοποθετηθεί στην κατάλληλη θέση. Πώς, όμως, έγινε κατορθωτό;

Είναι δυνατόν οι κολοσσιαίοι αυτοί βράχοι να κόπηκαν με τα αρχαία πρωτόγονα εργαλεία ή μήπως κόπηκαν με θαυμαστή ακρίβεια με τη χρήση κάποιας ραδιενεργής ακτίνας; Ή μήπως μεταφέρθηκαν επάνω σε “γέφυρες φωτός”, δηλαδή τόξα στερεού φωτός, που είχαν στη διάθεσή τους οι αρχαίοι αυτοί λαοί και με τα οποία μπορούσαν να γεφυρώσουν γκρεμούς και αβύσσους, όπως υποστήριζαν οι δύο Γάλλοι συγγραφείς;

Όλα αυτά φαντάζουν εντελώς απίθανα και εξωπραγματικά. Αλλά, αν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι υπήρξαν στο μακρινό παρελθόν λαοί που κατείχαν τέτοια πανίσχυρα μυστικά, τι απέγιναν άραγε;

Οι δύο Γάλλοι συγγραφείς, ο Louis Pauwels και ο Jacques Bergier, ήταν κατηγορηματικοί. Ισχυρίζονταν ότι πλήθαιναν διαρκώς οι ενδείξεις ότι πριν από χιλιάδες χρόνια είναι πολύ πιθανόν να έγιναν ατομικές εκρήξεις στη Γη. Λόγου χάριν, μεγάλες εκτάσεις της ερήμου Γκόμπι είναι καλυμμένες με υαλοποιημένη άμμο, όμοια με εκείνη που αφήνουν σήμερα οι εκρήξεις ατομικών βομβών.

Εξάλλου, υπάρχει και η περιγραφή της καταστροφής των βιβλικών πόλεων Σοδόμων και Γομόρρων στους Παπύρους της Νεκράς Θαλάσσης, που γράφτηκαν πριν από αιώνες, αλλά ανακαλύφθηκαν προσφάτως. Ιδού, λοιπόν, η σχετική περιγραφή:

“Μια στήλη καπνού και σκόνης ανέβηκε προς τον ουρανό, σαν να έβγαινε από τα έγκατα της Γης. Έβρεξε θειάφι και φωτιά στα Σόδομα και στα Γόμορρα και κατέστρεψε τις πόλεις και όλη την πεδιάδα και όλους τους κατοίκους και όλα τα φυτά. Και η γυναίκα του Λωτ πήγε να μείνει στην Ισοάρ, αλλά φοβόταν να μείνει εκεί και πήγε να μείνει στα βουνά.

Ο κόσμος είχε προειδοποιηθεί να φύγει από τον τόπο που θα γινόταν η έκρηξη και να μη μείνει σε μέρη ανοιχτά. Ούτε και να κοιτάξει προς την έκρηξη, αλλά να κρυφτεί πίσω από υψώματα του εδάφους. Όσοι γύρισαν να κοιτάξουν, τυφλώθηκαν και πέθαναν”.

Σήμερα πια που γνωρίζουμε τι συμβαίνει σε μια πυρηνική έκρηξη, θα ήταν κακοπιστία αν απορρίπταμε ως εντελώς απίθανη την εκδοχή ότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα καταστράφηκαν από μια τέτοια πυρηνική έκρηξη.

Αλλά, για να ρίξει κανείς πυρηνική βόμβα, πρέπει να διαθέτει αεροπλάνο που να προσεγγίζει μεγάλα ύψη. Και αεροπλάνα τότε δεν υπήρχαν προφανώς. Ή μήπως υπήρχαν τελικά; Κι αν ξεκινήσουμε από αυτή τη σκέψη, γιατί να μην υπήρχαν και διαστημόπλοια; Και ακόμη, γιατί να αποκλείσουμε ότι οι πρώτοι άνθρωποι κατέφτασαν από άλλον πλανήτη; Είναι πράγματι τόσο αδιανόητο;

Στα αρχαία κείμενα αναφέρονται πολλά μυθικά πρόσωπα, τα οποία μπορούσαν να πετούν. Και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν είχε δημοσιεύσει το 1958 το πόρισμα ενδελεχούς έρευνας Αμερικανών, Ρώσων και Ινδών αρχαιολόγων, σύμφωνα με το οποίο, πριν από 10.000 χρόνια οι Εσκιμώοι ζούσαν στην Κεντρική Ασία.

Μα, τότε, πώς βρέθηκαν ξαφνικά στην αποκομμένη Γροιλανδία; Στις λαϊκές παραδόσεις των Εσκιμώων αναφέρεται ότι τα πολύ παλιά χρόνια, διάφορες φυλές τους μεταφέρθηκαν στον παγωμένο Βορρά με “μεταλλικά πουλιά”!

Οι δύο Γάλλοι συγγραφείς έγραφαν στο βιβλίο τους ότι γύρω στο 1860, κάποιος Τούρκος Αξιωματικός του Ναυτικού ανακάλυψε μια σειρά από χάρτες, που χρονολογούνταν από τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Οι ειδικοί που τους μελέτησαν αποφάνθηκαν πως ήταν χάρτες ολόκληρου του κόσμου, αν και η σχέση των ηπείρων και των υδάτινων εκτάσεων δεν έμοιαζε απολύτως σωστή.

Το περίεργο ήταν ότι στην περίπτωση της Ανταρκτικής, το περίγραμμά της ήταν εντελώς όμοιο, παρά το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν, δεν είναι εύκολη η χαρτογράφησή της, διότι είναι διαρκώς σκεπασμένη από πάγους.

Μια μόνο εξήγηση υπήρχε, λοιπόν: ότι η χαρτογράφησή της είχε πραγματοποιηθεί σε μια εποχή που ο άξονας της Γης ήταν διαφορετικός και επομένως, τότε η Ανταρκτική δεν ήταν ακόμη μια παγωμένη ήπειρος και ότι ίσως η χαρτογράφησή της είχε συντελεστεί με τέτοια πιστότητα από ανθρώπους που πετούσαν ψηλά και την έβλεπαν ολόκληρη από πάνω.

Να ήταν άραγε άνθρωποι του πλανήτη μας ή μήπως είχαν έρθει από κάποιο άλλο σημείο του Σύμπαντος; Μήπως ήταν από την Αφροδίτη; Πριν από αρκετά χρόνια, χάρτες του ουρανού, που εντοπίστηκαν σε σπήλαια της Κεντρικής Ασίας, έδειχναν τη θέση των άστρων, όπως ήταν πριν από 13.000 χρόνια. Και οι γραμμές στους χάρτες αυτούς, που έμοιαζαν με τις γραμμές εκείνες που χρησιμοποιούμε για να δείξουμε τους δρόμους πάνω στη Γη, συνέδεαν τον Γαλάζιο Πλανήτη μας με την Αφροδίτη.

Έτσι, ερχόμαστε στο ενδεχόμενο των διαπλανητικών πτήσεων. Αλλά, αν γίνονταν τέτοιες πτήσεις στα βάθη της Ιστορίας, πώς ήταν κατασκευασμένα τα διαστημόπλοια;

Μερικές ενδείξεις μας παρέχουν αρχαία ιερά κείμενα των Ινδών, όπου αναφέρονται ως “πλοία του αέρα”, που πετούσαν στον ουρανό. Έμοιαζαν με “γαλάζια σύννεφα σε σχήμα αυγού” ή με “φωτεινές σφαίρες”. Μπορούσαν να κάνουν αρκετές φορές τον γύρο της Γης και κινούνταν με “μια αιθερική δύναμη που χτυπούσε στο έδαφος καθώς ανυψώνονταν” ή από “παλμούς που προκαλούσε μια αόρατη δύναμη”. Εξέπεμπαν, μάλιστα, “γλυκούς και μελωδικούς ήχους” και μια “λάμψη δυνατή σαν φωτιά”. Και όλα αυτά, πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια…

Τα ίδια αυτά κείμενα, όπως και οι Πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας, περιλαμβάνουν πράγματι περιγραφές καταστροφής και ολέθρου, που κατέπεσε από τον ουρανό, που σήμερα πια τις αναγνωρίζουμε ως περιγραφές ατομικού βομβαρδισμού.

Το πανάρχαιο ινδικό κείμενο “Μαουζόλα Πούρβα” περιέγραφε τα εξής:

“Ήταν ένα άγνωστο όπλο, ένας σιδερένιος κεραυνός, ένας γιγαντιαίος αγγελιαφόρος θανάτου, που μετέβαλε σε στάχτη ολόκληρη τη φυλή των Βρισνί και Αντάκα. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα, που είχαν γίνει αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια τους έπεφταν. Τα πήλινα δοχεία διαλύονταν χωρίς φανερό λόγο και το φτέρωμα των πουλιών είχε γίνει μυστηριωδώς άσπρο.

Ο Κούκρα, πετώντας με ένα δυνατό πτητικό όχημα, ένα βιμάνα, έριξε πάνω στην τριπλή πόλη ένα μονάχα βλήμα, που είχε μέσα του, όμως, όλη την ισχύ του Σύμπαντος. Μια πελώρια στήλη φωτιάς και καπνού, σαν δέκα ήλιοι μαζί, ανέβηκε με όλη του τη λαμπρότητα”.

Αλλά, πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι την ατομική βόμβα δεκάδες αιώνες πριν από την ανακάλυψη της πυρίτιδας; Και το πλέον παράδοξο είναι πώς δεν το αναφέρουν οι άνθρωποι παλαιότερων εποχών;

Η απάντηση στο τελευταίο αυτό ερώτημα δεν είναι δύσκολη. Φανταστείτε ότι έδινε κάποιος σε έναν άνθρωπο του Μεσαίωνα μια ταινία μαγνητοφώνου. Ασφαλώς δε θα ήξερε τι είναι, μιας και δεν υπήρχαν μαγνητόφωνα την εποχή εκείνη. Πολλές εφευρέσεις πεθαίνουν και μένουν θαμμένες χιλιάδες χρόνια, προτού ξανασχηματιστούν στο μυαλό του ανθρώπου.

Οι θεωρίες των δύο Γάλλων συγγραφέων δεν είναι εντελώς άγνωστες. Ορισμένα από τα επιχειρήματά τους είχαν διατυπωθεί και άλλοτε, ενώ ορισμένα άλλα ακούστηκαν για πρώτη φορά. Η άποψη ότι μπορεί κάποτε η ανθρωπότητα να είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο προόδου, ώστε να ανακαλύψει την πυρηνική ενέργεια και να καταστραφεί εντέλει από αυτήν, για να αρχίσει και πάλι από την αρχή, ήταν μια θεωρία που βρήκε πολλούς υποστηρικτές, αλλά και πολέμιους.

Συντελέστηκαν πράγματι πυρηνικές εκρήξεις στα βάθη της ανθρώπινης Ιστορίας; Άγνωστο, αλλά όχι απίθανο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πλήθος μυστηρίων εξακολουθούν να κρύβονται στην ανθρώπινη Ιστορία, μυστήρια που μοιάζουν πολύ απίθανα για να είναι αληθινά ή καλύτερα, μυστήρια που μοιάζουν πολύ αληθινά για να είναι τελικώς απίθανα!

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 01/06/1963…