Ticiviracocha

Ο Pedro Cieza de Leon έφτασε στο Περού το 1548 ως απλός στρατιώτης σε στρατιωτική ομάδα που στάλθηκε για να καταπνίξει μια εξέγερση που είχε μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Ισπανών ηγεμόνων της χώρας.
Έμεινε μέχρι το 1550 και κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί επισκέφθηκε σχεδόν κάθε τμήμα της πρόσφατα κατακτημένης γης, παρατηρώντας και καταγράφοντας περιγραφές του εδάφους, των φυτών, των εθίμων των ντόπιων και των κύριων πτυχών της ιστορίας τους.

Είχε ξεκινήσει να κρατάει ένα ημερολόγιο από τις παρατηρήσεις του από τότε που άρχισε τα ταξίδια του στην Κολομβία το 1541. Σταδιακά, ο Cieza γοητεύτηκε με την ιδέα να γράψει την ιστορία του Περού και των λαών του.
Αφού ολοκλήρωσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα, ήρθε σε επαφή με όλους τους επιζώντες σοφούς και ευγενείς των Incas, καθώς και με όλους τους Ισπανούς που είχαν μάθει πράγματα για τις παραδόσεις της κατακτημένης αυτοκρατορίας των Inca.
«Αυτά τα πράγματα που γράφω εδώ είναι αληθινά και πράγματα μεγάλης σημασίας και ωφέλιμα», σημείωσε στον πρόλογο του πρώτου του βιβλίου, «γιατί πολλές φορές ενώ οι άλλοι στρατιώτες κοιμόντουσαν, έγραφα τη νύχτα μέχρι να κουραστώ».
Το πρώτο του έργο «La Cronica del Peru», δημοσιεύθηκε αρχικά στη Σεβίλλη το 1553, ενώ το μετέπειτα «El Senorio de los Incas» παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι το 1880.
Στο κεφάλαιο πέντε από το Senorio του, ο Cieza καταγράφει το ακόλουθο υπόμνημα για την εμφάνιση ενός λευκού θεού των προγόνων των Incas:

Viracocha

Ο Pedro Sarmiento de Gamboa ήταν ένας διάσημος ναυτικός και καπετάνιος στον ισπανικό στρατό. Ενώ στάθμευσε στο Cuzco του Περού, διατάχθηκε από τον Viceroy, Francisco de Toledo, να συντάξει μια ιστορία για τους Incas.
Κάνοντας έκκληση σε μερικούς από τους παλαιότερους σοφούς που εξακολουθούσαν να ζουν στην αρχαία πρωτεύουσα της Ίνκας, ο Sarmiento άρχισε να του παίρνει συνεντεύξεις μεμονωμένα.
Στην συνέχεια συνέκρινε τις μαρτυρίες τους για να συνάγει τα συμπεράσματά του και να κάνει τη τελική σύνταξη της ιστορίας που του ζητήθηκε.
Το χειρόγραφο που ετοίμασε ονομάστηκε «Historia de Los Incas» και «La Segunda Parte de La Historia Llamada Indica», το δεύτερο από τα αρχικά προβλεπόμενα τρία ξεχωριστά βιβλία. Το χειρόγραφο παρέμεινε αδημοσίευτο για πολλά χρόνια υπό την επίβλεψη του ισπανικού στέμματος, τελικά βρήκε τον εκδοτικό του δρόμο, μετά την πώλησή του στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Göttingen, όπου ανακαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε το 1906.
Η εκδοχή του λευκού θείου θεού του Sarmiento είναι η εξής:

Con Tici Viracocha Pachayachachic

Ο Juan de Betanzos ήταν από τους πρώτους κατακτητές που εισέβαλαν στο Περού με τον Francisco Pizarro.
Αμέσως μετά την είσοδό του στη χώρα άρχισε να σπουδάζει Κέτσουα (Quechua), τη γλώσσα των Ίνκας, μέχρις ότου κατάφερε να ονομαστεί επίσημος διερμηνέας για το βασιλικό δικαστήριο. Ήταν τόσο αρκετά εξειδικευμένος στην τοπική γλώσσα ώστε οι πρώτες του δημοσιεύσεις ήταν τα Ισπανο-Κέτσουα λεξικά.
Ο Betanzos παντρεύτηκε μία από τις πρώτες πριγκίπισσες Inca και έζησε στο Cuzco, συγκεντρώνοντας δεδομένα και παρατηρήσεις από πρώτο χέρι μέχρι το 1551. Τότε εμφανίστηκε η μεγάλη του πραγματεία για τις παραδόσεις και την ιστορία των Ινδιάνων «Suma y Narracion de Los Incas». Έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στα γραπτά του στο να διατηρήσει την «τάξη μιλώντας για τους ντόπιους».
Αυτή είναι η περιγραφή του Betanzos:

Tonapa ή Tarapaca Viracochanpa

Πολύ λίγα είναι γνωστά για τον συγγραφέα του επόμενου θρύλου, εκτός από το ότι ήταν Ινδιάνος από τον νότιο τομέα της Αυτοκρατορίας των Inca που υπερηφανευόταν ότι είχε «εκχριστιανιστεί». Έγραψε κάτω από το δύσχρηστο όνομα του Don Joan de Santacruz Pachacuti Yamqui και το χειρόγραφο του, ένα περίεργο μείγμα ισπανικών και λέξεων Quechua, παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι το 1880.
Η εκδοχή της Santacruz Pachacuti για την παράδοση του Λευκού Θεού είναι, όμως, πολύ ενδιαφέρουσα:

Συμπέρασμα

Οι Περουβιανοί που μίλησαν στους πρώτους Ισπανούς ιστορικούς φαινόταν να θυμούνται πολύ καλά την παράδοση του Viracocha, τόσο σχετικά με την εμφάνισή του, τα λόγια του όσο και τις πράξεις του.
Συνθέτοντας στοιχεία από τις τέσσερις περουβιανές εκδόσεις για την παράδοση του Λευκού Θεού, αναδύεται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πορτρέτο του θεού Viracocha.
Ήταν ένας θεός δημιουργός που ήρθε να επισκεφθεί τους ανθρώπους που είχε δημιουργήσει, να τους διδάξει και να τους οργανώσει. Είχε λευκό δέρμα, ήταν μεσαίου ύψους έως αρκετά υψηλός, φορούσε έναν άσπρο χιτώνα που έδενε στη μέση και κρεμόταν ως τα πόδια του. Ήταν λεπτός και είχε λευκά μαλλιά. Όταν εμφανιζόταν στους ινδιάνους, ήταν μόνος ή/και είχε μαζί του συντρόφους, κρατούσε μία ράβδο ή/και ένα βιβλίο στα χέρια του και μερικές φορές φορούσε μια κορώνα στο κεφάλι του. Έδειξε πως είχε την ανώτατη εξουσία, μιλούσε όμως με αγάπη και ταπεινότητα, αποκαλώντας άπαντες τους Ίνκας ως «γιους» και «κόρες» του.
Εμφανίστηκε πολύ πριν από την εποχή της Αυτοκρατορίας των Inca και η έλευση του Viracocha αποτέλεσε την μοναδική σπουδαιότερη παράδοση μεταξύ των περιοχών των Άνδεων.
Πολλές μέρες πριν από την έλευση του, ο ήλιος σκοτείνιασε και οι άνθρωποι είχαν πολλά προβλήματα από την έλλειψη του ηλιακού φωτός. Μόνο μετά από έντονες προσευχές και παρακλήσεις, ανακτήθηκε το φως και στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Viracocha. Παντού όπου πήγε στα βουνά του Περού, έκανε θαύματα. Κατέβαλε τους λόφους και σήκωνε τις πεδιάδες για να γίνουν βουνά. Έβγαζε νερό από βράχια, έδωσε ζωή σε ζώα και ανθρώπους και περπάτησε στο νερό.
Θεράπευσε τους αρρώστους με ένα μόνο άγγιγμα του χεριού του και μιλούσε σε όλες τις διαφορετικές γλώσσες της περιοχής με την ίδια ευελιξία. Ο Viracocha κατέστρεψε μια πόλη, έτσι καλύφθηκε από μια λίμνη και όλοι οι κάτοικοι πνίγηκαν. Ένας λόφος που «καταράστηκε» αναφλέχθηκε από φωτιά που έπεσε από τον ουρανό. Έδωσε εντολές στους ανθρώπους να αγαπούν τον πλησίον τους να είναι φιλάνθρωποι, αλλά τιμωρούσε τον λαό για τις ανομίες τους.
Τους έδωσε ένα αντίγραφο του λόγου του, γραμμένο σε ένα ραβδί, και στη συνέχεια έκανε επανεξέταση μαζί τους για έμφαση. Μιλώντας σε μια μεγάλη συγκένρωση, τους είπε για τα επόμενα γεγονότα, προειδοποιώντας τους ότι κάποιοι θα ερχόταν στο όνομά του, ψευδώς ισχυριζόμενοι ότι είναι ο Viracocha.
Τότε υποσχέθηκε να τους στείλει αληθινούς αγγελιοφόρους και υπηρέτες στο μέλλον για να τους διδάξουν και να τους υποστηρίξουν. Χωρίς γήινα υπάρχοντα, ο Viracocha πήγε στον ωκεανό μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψής του και οι άνθρωποι δεν άκουσαν ποτέ ξανά κάτι γι’ αυτόν ή από αυτόν.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πολυάριθμων εκδοχών του θρύλου του λευκού θεού που βρέθηκε μεταξύ των αυτόχθονων λαών της Αμερικής και του απολογισμού της επίσκεψης του αναστημένου Χριστού στην Αμερική όπως καταγράφεται στο Book of Mormon. Πολλές από τις λεπτομέρειες αυτών των περουβιανών εκδόσεων του θρύλου φαίνεται να τεκμηριώνουν αυτόν τον ισχυρισμό.

Μοντέρνο αντίγραφο σπαρτιάτικης περικεφαλαίας

Ωστόσο, υπάρχει ένας ακόμα ισχυρισμός. Εκείνος που υποστηρίζει ότι ο Λευκός Θεός ήταν ο αρχηγός μίας μεγάλης ομάδας Ελλήνων, ενδεχομένως Κρητών, όπως φαίνεται να παραδέχεται ένας σημερινός Περουβιανός. Πέραν αυτού υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις -αν όχι αποδείξεις- ότι Έλληνες έφτασαν στην Αμερική, Νότια, Κεντρική και Βόρεια και από αυτούς διδάχτηκαν οι Ινδιάνοι. Αρκετές από αυτές υποστηρίζουν ότι η ομάδα θα μπορούσενα ήταν Αρχαίοι Σπαρτιάτες, κάτι που γίνεται εμφανές με σύγκριση ενός συγκεκριμένου είδους σπαρτιάτικης περικεφαλαίας και του στέμματος του Viracocha.
Επιπλέον υπάρχουν αρκετοί ερευνητές, όπως η Henriette Mertz, που βασιζόμενοι στα Ομηρικά Έπη αλλά και στην Αργοναυτική Εκστρατεία, έψαξαν, μέτρησαν και ανέλυσαν για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι Έλληνες βρέθηκαν -τουλάχιστον- στην περιοχή που υπάρχει έντονη η αναφορά ενός γενειοφόρου Λευκού Θεού.
Με λίγη έρευνα και ανοιχτό μυαλό, όλα βρίσκονται.
The Aztec Commandments and the Great White God of the ancient Americas
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Αγγλικά, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά