Οι αναρίθμητες ανάγλυφες παραστάσεις λευκών αλόγων στις ασβεστολιθικές λοφοσειρές των νότιων κομητειών της Αγγλίας, καθιστούν τη χώρα αυτή ως το πεδίο των αρχαιότερων ιπποδρομιών του κόσμου.
Ο Έφορος του Μουσείου του Πανεπιστήμιου του Καίμπρητζ, Thomas Charles Lethbridge (Cambridge University Museum of Archaeology and Ethnology, από 1923 έως 1957) απέδειξε ότι οι παλαιότερες ανάγλυφες παραστάσεις ανάγονται στους προϊστορικούς χρόνους, ίσως μάλιστα στη Νεολιθική Εποχή της Μεγάλης Βρετανίας.
Κανείς δε γνωρίζει πότε ακριβώς άρχισαν οι ιπποδρομίες, οι οποίες φαίνεται πως συνδέονταν με την ευφορία της γης, τη γονιμότητα, τα ζώα και τους κατοίκους της χώρας. Ο αρχαιολόγος και εξερευνητής Thomas Charles Lethbridge, ενθυμούμενος διηγήσεις ηλικιωμένων χωρικών της περιοχής του Καίμπρητζ, σχετικά με την ύπαρξη ανάγλυφων παραστάσεων γιγάντων στους γύρω λόφους του Gog Magog, αποφάσισε να τους εξερευνήσει ενδελεχώς. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, εκεί ενέδρευαν και καραδοκούσαν σπουδαίοι γίγαντες.
Ο Αρχαιολογικός Σύλλογος του Πανεπιστήμιου του Καίμπρητζ ανέλαβε να αποκαλύψει το μυστήριο των αρχαίων γιγάντων και των λευκών αλόγων, παλαιότερων και νεότερων χρόνων, σ’ ολόκληρη την αγγλική ύπαιθρο.
Όταν οι ανασκαφές τελεσφόρησαν στους λόφους του Gog Magog, αποκαλύφθηκαν οι μορφές δύο γιγάντων και μιας έφιππης Κελτικής θεότητας της γονιμότητας, με πέντε μαστούς.
Ο Lethbridge πίστευε ακράδαντα ότι οι προϊστορικοί κάτοικοι της Μεγάλης Βρετανίας διατηρούσαν το έθιμο των τελετουργικών γιγαντοκτονιών. Δηλαδή, χάρασσαν το περίγραμμα του πεσμένου στη γη γίγαντα και τελικώς, τον φόνευαν. Εάν η τελετή επαναλαμβανόταν συχνά, το τεράστιο περίγραμμα πολύ σύντομα αποτυπωνόταν μόνιμα στην πλαγιά του λόφου, στο συνήθες σημείο όπου γινόταν η τελετουργική γιγαντοκτονία, αφήνοντας βαθιά χαραγή στο χαρακτηριστικό ασβεστολιθικό έδαφος.
Στην περίπτωση των γιγάντων του Gog Magog, η σχετική τελετή λάμβανε χώρα ενώπιον της τοπικής, έφιππης θεάς της γονιμότητας. Σε ολόκληρη την περιοχή των λοφοσειρών, οι ανάγλυφες παραστάσεις χαίρουν μεγάλου γοήτρου και ως εκ τούτου, πολλές χαράχθηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, εκ των οποίων η νεότερη φαίνεται να ανήκει στον “Λευκό Λέοντα” (150 μέτρων), που βρίσκεται στους λόφους του Whipsnade.
Ακόμη και ο “Λευκός Ίππος του Westbury” είναι παλαιότατος και πιστεύεται ότι χαράχθηκε από τους Σάξονες σε ανάμνηση μιας νίκης τους επί των Δανών. Η παρούσα βελτιωμένη του μορφή οφείλεται σε έναν εκκεντρικό άρχοντα του 18ου αιώνα. Άλλωστε, πολλοί από τους λευκούς ίππους της Αγγλίας οφείλονται στους ευγενείς της Γεωργιανής Περιόδου.
Οι παραστάσεις των δύο διάσημων γιγάντων, του “Γίγαντα του Cerne Abbas”, καθώς και του “Ψηλού Ανθρώπου”, αποτελούν βάσιμες ενδείξεις για τις προϊστορικές γιγαντοκτονίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απέμεινε μόνο το συνοδευόμενο άλογο, όπως ο “Λευκός Ίππος του Uffington”, το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1.000 π. Χ. και οι γραμμές του μαρτυρούν ότι κατασκευάστηκε από τις Βαλτικές φυλές της νοτιοανατολικής Αγγλίας.
Πιο συγκεκριμένα, η εγχάραξη του “Ψηλού Ανθρώπου”, με ύψος 70, 41 μέτρα, θεωρείται η μεγαλύτερη αναπαράσταση του ανθρώπινου σώματος στον κόσμο. Για την προέλευσή της, έχουν διατυπωθεί τρεις θεωρίες. Σύμφωνα με την πρώτη, απεικονίζεται ο αρχηγός κάποιας φυλής, που είχε ταφεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Η άλλη θεωρία εικάζει ότι κατασκευάστηκε από Ρωμαίους λεγεωνάριους, αλλά οι επιστήμονες συγκλίνουν τελικώς στην άποψη ότι μάλλον αποτελεί κατάλοιπο των τελετουργικών γιγαντοκτονιών.
Ο περίφημος “Γίγαντας του Cerne Abbas” έχει ηλικία περίπου 5.000 ετών και ανάγεται στη Νεολιθική Εποχή. Ταυτίζεται κι αυτός με την αναπαραγωγή, λόγω του υπερμεγέθη φαλλού, αλλά ταυτοχρόνως παρουσιάζει και μια συγκλονιστική ιδιομορφία. Τόσο η απόσταση του κεφαλιού του από τα δάχτυλα των ποδιών του, όσο και το άνοιγμα των χεριών του, είναι και στις δύο περιπτώσεις επακριβώς 56,60 μέτρα. Οι εγκοπές του έχουν βάθος και πλάτος 30 εκατοστών και καθαρίζονται αυτόματα από τη βροχή.
Η χάραξή του θα πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως δυσχερής, λόγω της κυρτότητας του λόφου και ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας, ότι τα μόνα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για να αποτυπωθεί ο μεγαλειώδης γίγαντας, ήταν τα κέρατα ελαφιού, που έπαιξαν τον ρόλο του φτυαριού…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 13/07/1957…