Το Craco βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata και στην επαρχία Matera της Ιταλίας και κατοικήθηκε το 540 μ. Χ. από Έλληνες αποίκους με την ονομασία Montedoro, οι οποίοι προτίμησαν να μεταφερθούν στην ενδοχώρα για αμυντικούς λόγους, εγκαταλείποντας την παραθαλάσσια πόλη Metaponto (Μεταπόντιον), στον κόλπο του Τάραντα ενώ τάφοι που βρέθηκαν στην περιοχή υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου. 

Η μετονομασία σε “Grachium” έγινε το 1060 μ. Χ. περίπου, όταν η περιοχή πέρασε στην ιδιοκτησία του Αρχιεπισκόπου Αρνάλντο και σημαίνει “μικρό ανώμαλο έδαφος”. Από την εποχή εκείνη χρονολογείται η στενή σχέση της περιοχής με την Καθολική εκκλησία. Η περιοχή που βρίσκεται το Craco άλλαξε πολλούς φεουδάρχες κατά τον μεσαίωνα. Ο Attendolo Sforza έχτισε το εντυπωσιακό κάστρο στο κέντρο του χωριού τον 13ο αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από το 1293 και μετά. Ο πληθυσμός της πόλης αυξανόταν σταδιακά 450 (1277), σε 655 (1477), σε 1,718 (1532) ώσπου το 1561 είχε περίπου 

2.500κατοίκους. Αυτός ήταν και ο μέγιστος πληθυσμός που είχε ποτέ η πόλη. Το 1656 μια επιδημία πανώλης εξόντωσε πολλές οικογένειες του χωριού με αποτέλεσμα ο πληθυσμός του να μειωθεί στα 1500 άτομα. Η περιοχή μετά το 1800 γνώρισε μια σύντομη περίοδο Γαλλικής κατοχής και τελικά ακολούθησε την τύχη των υπολοίπων περιχών της Ιταλίας όταν αυτή ενοποιήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα.

Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε έναν ψηλό λόφο, γεγονός που της προσδίδει εντυπωσιακή εμφάνιση και τη διακρίνει από τα γύρω πεδινά εδάφη, ενώ οι κάτοικοι της ασχολούνταν ως επί το πλείστον με τη γεωργία και κυρίως με την καλλιέργεια σιτηρών στις πεδιάδες. Λόγω των ισχυρών δεσμών της πόλης με την Καθολική εκκλησία στην πόλη χτίστηκαν τρεις όμορφες εκκλησίες που παρουσιάζουν μεγάλο πολιτιστικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του Craco έχει αποτελέσει το φόντο για γυρίσματα πολλών σημαντικών κινηματογραφικών ταινιών όπως ο “Βασιλιάς Δαυίδ” με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, τα “Πάθη του Χριστού” του Μελ Γκίμπσον ενώ έγιναν και γυρίσματα για μια ταινία Τζέημς ΜποντQuantum of Solace (2008).

Με το πέρασμα των χρόνων, οι αγροτικές καλλιέργειες δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τους κατοίκους, οι οποίοι ξεκίνησαν να αντιμετωπίζουν διάφορα οικονομικά προβλήματα.

Αυτό συνέβαλε -μεταξύ άλλων- στη δραματική και σταδιακή μείωση του πληθυσμού, ο οποίος έφτασε μέχρι το 1922 να αριθμεί μόλις 600 άτομα από 2.000 περίπου που ήταν αρχικά, όταν η πόλη γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη.

Οι περισσότεροι μετανάστευσαν στη βόρεια Αμερική, ενώ διάφοροι σεισμοί και άλλες φυσικές καταστροφές, αλλά και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησαν την πόλη στην πλήρη εγκατάλειψή της.

Οι τελευταίοι 1800 κάτοικοι μετακινήθηκαν το 1963 στο Craco Peschiera που βρίσκεται κοντά, για ασφάλεια, λόγω των συνεχών κατολισθήσεων που είχαν ενταθεί, ενώ σήμερα μόνο ερείπια έχουν απομείνει για να θυμίζουν την ύπαρξη της πόλης, που έχει σπουδαίο ιστορικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Το 2007 ιδρύθηκε στην Αμερική η “Craco society” ενας οργανισμός Ιταλών που οι οικογενειακές τους ρίζες εντοπίζονται στο Craco. 

πηγές
http://www.istorikathemata.com