Πολύ πριν τον Ιούλιο Βερν (ο οποίος θεωρείται ένας από τους «πατέρες» του είδους), έργα επιστημονικής φαντασίας (ακόμα και αν ο όρος είναι προϊόν της σύγχρονης εποχής, κάλλιστα μπορεί χρησιμοποιείται και για έργα που είναι πολύ παλαιότερα από αυτόν) συγγραφείς έγραφαν έργα που θα μπορούσαν να οριστούν με σημερινούς όρους και κριτήρια ως επιστημονική φαντασία (ή, σε κάποιες περιπτώσεις, space opera). Μεταξύ αυτών συναντώνται διάσημα ονόματα της ιστορίας, όπως ο Γιοχάνες Κέπλερ, ενώ κλασικά έργα όπως ο «Φρανκενστάιν» της Μαίρης Σέλεϊ ή ο «Πόλεμος των Κόσμων» και το «Νησί του Δόκτορος Μορώ» του Χ. Τζ. Γουέλς θεωρούνται πλέον «καθαρόαιμα» έργα ΕΦ. Παρόλα αυτά, αναζητώντας ακόμα πιο πίσω, στην αρχή του είδους, διαπιστώνει κανείς πως η ρίζα είναι ελληνική: Ο λόγος για το «Αληθής Ιστορία» (ή «Αληθή Διηγήματα» )του Λουκιανού.
Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (125-180 μΧ), Σύριος στην καταγωγή, ήταν ρήτορας και σατιρικός συγγραφέας που έγραφε στα ελληνικά- ένας από τους σημαντικότερους αττικιστές συγγραφείς και πραγματικό τέκνο του ελληνιστικού κόσμου (η ελληνιστική περίοδος βέβαια είχε λάβει τέλος με την υποταγή των ελληνιστικών βασιλείων στους Ρωμαίους χρόνια πριν, αλλά η κληρονομιά της συνέχισε να αντηχεί στην Ανατολή και πέραν αυτής για αιώνες). Ασχολήθηκε με τη ρητορική, μετά στράφηκε στη φιλοσοφία και βασικό χαρακτηριστικό των έργων του είναι το χιουμοριστικό, κωμικό ύφος και για αυτό πολλά από τα έργα του είναι σατιρικού χαρακτήρα. Μεταξύ αυτών είναι και η «Αληθής Ιστορία», η οποία στην ουσία είναι μια σάτιρα των ταξιδιωτικών μυθιστορημάτων τα οποία ήταν δημοφιλή κατά την περίοδο εκείνη. Αντικείμενό του είναι ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη, όπου ο Λουκιανός και οι σύντροφοί του φτάνουν αφού περνούν τις Πύλες του Ηρακλέους (σημερινό Γιβραλτάρ) και το σκάφος τους παρασύρεται από μια καταιγίδα.